Mensis Eucharisticus (dag 25)

Het boekje "Mensis Eucharisticus" bevat 31 korte meditaties (één voor elke dag van de maand) ter voorbereiding op de H. Communie en als dankzegging na de H. Communie. Ik geef hier de vertaling van dag 25 uit dit boekje. Ik gebruik daarbij zoveel mogelijk de Petrus Canisiusvertaling van de Schrift. Wellicht heeft u, net als ik, wat moeite met de oorlogstaal die gebezigd wordt. Maar je moet het zien in het grotere geheel. Christus is de vredevorst, maar ook een vredevorst heeft een leger nodig van getrouwen. En hoe dikwijls zijn we zelf ontrouw geweest aan het Evangelie? Deze meditatie mag dan leiden tot een grotere devotie, een groter plichtsbesef, een diep-doordrongen gelovig leven. Dát is de strijd, waartoe ons bij het Vormsel de genade is ingestort: te strijden in het geloof en daarbij ons eigen ik te overwinnen.

Voorbereiding

1. Wie komt er? - Christus, de gebieder der naties (1), de Heer der heerscharen (2), die niet kwam om vrede te brengen, maar het zwaard (3): die de sterke in volle wapenuitrusting overwint en hem de wapenrusting ontneemt, waarop hij vertrouwde (4).
2. Tot wie komt Hij? - Tot zijn voortvluchtige soldaat, die door groot ongeloof is overgelopen naar het kamp van de vijand, of die in ieder geval op twee gedachten blijft hinken (5), die bij de Heer zweert en bij Milkom zweert (6).
3. Waarom komt Hij? - Om uw lendenen te omgorden met de waarheid en het pantser der gerechtigheid om te hangen, om met het schild des geloofs steeds voor u uit, steeds al de vurige pijlen van de Boze te kunnen smoren; en opdat Hij u de helm van het heil en het zwaard van de Geest geeft, dit is het woord van God (7).

Gedachte

De oorlog wordt door Hem beslist: de Heer is zijn naam; Hij sloeg bij zijn volk zijn legerplaats op, om ons te verlossen van al onze vijanden (8).

Dankzegging

1. Beschouw met de ogen van het geloof Christus in uw hart, die als een gestrenge aanvoerder uw handen leert strijden en uw vingers leert kampen (9): uzelf echter als de soldaat van zijn strijdtroep, de lafhartige, die nu voorneemt slechts voor Hem alleen te strijden.
2. Wil uit liefde aandeel nemen in het lijden als een goed krijgsknecht van Christus (10), in honger en dorst, in vasten (11), in de zomerhitte, en alle andere ongemakken die ge als een christenstrijder om het even en in bekoring te lijden hebt.
3. Vraag van de Heer de deugd van versterving en zelfverloochening, opdat gij niet loopt als iemand die in den blinde voortholt of vecht als iemand die in de lucht slaat; maar beuk uw lichaam en houd het eronder (12).

Gedachte

Zowaar de Heer leeft, en zowaar mijn heer de koning leeft: op de plaats, waar mijn heer en koning is, in dood of leven, daar zal ook uw dienaar zijn (13).

1. Jesaja 55, 4

2. Jeremia 31, 35

3. Mattheüs 10, 34

4. Lucas 11, 21-22

5. 1 Koningen 18, 21

6. Sefanja 1, 5

7. Efesiërs 6, 14-17

8. Judit 16, 2

9. Psalm 144, 1

10. 2 Timotheüs 2, 3

11. 2 Korintiërs 11, 27

12. 1 Korintiërs 9, 26-27

13. 2 Samuël 15, 21

H. Hieronymus op de 8e zondag na Pinksteren

Je zou zeggen dat de paus geestelijke gaven moet uitdelen naar behoefte en niet naar aanzien des persoons. Zo schrijft de H. Hieronymus op deze 8e zondag na Pinksteren:

“Wie trouw is in het kleinste, dat wil zeggen in aardse zaken, zal ook trouw zijn in het grote, dat is in geestelijke dingen. Maar wie in het kleine onrechtvaardig is, en door zijn broeders niet laat gebruiken wat door God tot nut van allen is geschapen, die zal ook onrechtvaardig de geestelijke schatten verdelen, zodat hij niet naar behoefte, maar volgens aanzien der personen de leer des Heren meedeelt. Wanneer ge dus de wereldse rijkdommen, die toch voorbijgaan, niet behoorlijk beheert, zo gaat Hij verder, wie zal u dan de ware en eeuwige schatten toevertrouwen van de leer van God?”

Traditionis Custodes (2)

Ook bij de begeleidende brief van paus Franciscus zal ik mijn commentaar typen. 

"Weest niet bang voor hen. Niets is bedekt of het zal onthuld, niet is verborgen of het zal bekend worden. Wat Ik u zeg in het duister, spreekt dat uit in het licht, en wat ge u in het oor hoort fluisteren, verkondigt dat van de daken." (Matteüs 10, 26-27)

Rome, 16 July 2021

Dear Brothers in the Episcopate,

Just as my Predecessor Benedict XVI did with Summorum Pontificum, I wish to accompany the Motu proprio Traditionis custodes with a letter explaining the motives that prompted my decision. I turn to you with trust and parresia, in the name of that shared “solicitude for the whole Church, that contributes supremely to the good of the Universal Church” as Vatican Council II reminds us.^[1]

Most people understand the motives Het lijkt wel of de schrijver van deze brief de enige is die die motieven niet wil begrijpen! that prompted St. John Paul II and Benedict XVI to allow the use of the Roman Missal, promulgated by St. Pius V and edited by St. John XXIII in 1962, for the Eucharistic Sacrifice. The faculty — granted by the indult of the Congregation for Divine Worship in 1984^[2] and confirmed by St. John Paul II in the Motu Proprio Ecclesia Dei in 1988^[3] — was above all motivated by the desire to foster the healing of the schism with the movement of Mons. Lefebvre Schisma ontstaat niet door degenen die vasthouden aan wat altijd al was. Schisma ontstaat door nieuwlichterij die tot wet verheven wordt. De paus zelf creëert met dit Motu Proprio en deze begeleidende brief tweedracht in de Kerk. With the ecclesial intention of restoring the unity of the Church, the Bishops were thus asked to accept with generosity the “just aspirations” Waarom tussen aanhalingstekens? Wordt in twijfel getrokken of onze verlangens gerechtvaardigd zijn? of the faithful who requested the use of that Missal.

Many in the Church came to regard zoals het ook door Benedictus XVI bedoeld was this faculty as an opportunity to adopt freely the Roman Missal promulgated by St. Pius V and use it in a manner parallel to the Roman Missal promulgated by St. Paul VI. In order to regulate this situation at the distance of many years, Benedict XVI intervened to address this state of affairs in the Church. Many priests and communities had “used with gratitude the possibility offered by the Motu proprio” of St. John Paul II. Underscoring that this development was not foreseeable in 1988, the Motu proprio Summorum Pontificum of 2007 intended to introduce “a clearer juridical regulation” in this area.^[4] In order to allow access to those, including young people, who when “they discover this liturgical form, feel attracted to it and find in it a form, particularly suited to them, to encounter the mystery of the most holy Eucharist”,^[5] Benedict XVI declared “the Missal promulgated by St. Pius V and newly edited by Blessed John XXIII, as a extraordinary expression of the same lex orandi”, granting a “more ample possibility for the use of the 1962 Missal”.^[6]

In making their decision they were confident that such a provision would not place in doubt one of the key measures of Vatican Council II or minimize in this way its authority: the Motu proprio recognized that, in its own right, “the Missal promulgated by Paul VI is the ordinary expression of the lex orandi of the Catholic Church of the Latin rite”.^[7] The recognition of the Missal promulgated by St. Pius V “as an extraordinary expression of the same lex orandi” did not in any way underrate the liturgical reform, but was decreed with the desire to acknowledge the “insistent prayers of these faithful,” allowing them “to celebrate the Sacrifice of the Mass according to the editio typica of the Roman Missal promulgated by Blessed John XXIII in 1962 and never abrogated zoals dat missaal ook nu nog niet afgeschaft is, noch kan worden!, as the extraordinary form of the Liturgy of the Church”.^[8] It comforted Benedict XVI in his discernment that many desired “to find the form of the sacred Liturgy dear to them,” “clearly accepted the binding character of Vatican Council II and were faithful to the Pope and to the Bishops”.^[9] En desondanks krijgen we een trap na van paus Franciscus, die we steeds trouw zijn gebleven. What is more, he declared to be unfounded the fear of division in parish communities, because “the two forms of the use of the Roman Rite would enrich one another”.^[10] Naar mijn weten was er ook geen tweedracht in de parochies waar de Tridentijnse Mis ingang had gevonden. Thus, he invited the Bishops to set aside their doubts and fears Of dat ook kardinaal Bergoglio gelukt is in zijn tijd als bisschop van Buenos Aires, valt te betwijfelen, and to welcome the norms, “attentive that everything would proceed in peace and serenity,” Die vrede en rust worden nu door Franciscus ruw verstoord! with the promise that “it would be possible to find resolutions” in the event that “serious difficulties came to light” in the implementation of the norms “once the Motu proprio came into effect”.^[11] De bewijslast voor zulke ernstige moeilijkheden ligt bij paus Franciscus. Daarna dient hij uit te leggen waarom hij dan niet in individuele gevallen voor oplossingen heeft gezorgd, in plaats van als een tyran aan heel de Kerk een onredelijke last op te leggen. Ook de paus is gebonden aan redelijkheid. 

With the passage of thirteen years, I instructed the Congregation for the Doctrine of the Faith to circulate a questionnaire De vragen waren op zijn minst bevooroordeeld en de resultaten hebben we nooit mogen lezen. to the Bishops regarding the implementation of the Motu proprio Summorum Pontificum. The responses reveal a situation that preoccupies and saddens me, and persuades me of the need to intervene. Regrettably, the pastoral objective of my Predecessors, who had intended “to do everything possible to ensure that all those who truly possessed the desire for unity would find it possible to remain in this unity or to rediscover it anew”,^[12] has often been seriously disregarded. An opportunity offered by St. John Paul II and, with even greater magnanimity, by Benedict XVI, intended to recover the unity of an ecclesial body with diverse liturgical sensibilities, was exploited to widen the gaps, reinforce the divergences, and encourage disagreements that injure the Church, block her path, and expose her to the peril of division.

At the same time, I am saddened by abuses in the celebration of the liturgy on all sides. 1. Laat de paus mij dan de misbruiken noemen die hij gezien heeft in de parochies die de Tridentijnse Mis hebben gevierd. 2. Waarom doet Franciscus dan helemaal niks aan de misbruiken in de Novus Ordo? Waarom doet hij daar zelf ook aan mee door de rubrieken aan zijn laars te lappen? Niet knielen na de consecratie, Pachamama-heidenbeelden op het altaar, voetwassing van niet-Christenen, voetwassing van vrouwen vóórdat hij dat zelf toestond? In common with Benedict XVI, I deplore the fact that “in many places the prescriptions of the new Missal are not observed in celebration, but indeed come to be interpreted as an authorization for or even a requirement of creativity, which leads to almost unbearable distortions”.^[13]But I am nonetheless saddened that the instrumental use of Missale Romanum of 1962 is often characterized by a rejection not only of the liturgical reform, but of the Vatican Council II itself, claiming, with unfounded and unsustainable assertions De bewijslast dat die ongegrond zijn, ligt bij de paus. Ik heb nochtans geen enkele goede reden gehoord waarom de liefhebbers van de Traditionele liturgie ongelijk zouden hebben., that it betrayed the Tradition and the “true Church”. The path of the Church must be seen within the dynamic of Tradition “which originates from the Apostles and progresses in the Church with the assistance of the Holy Spirit” (DV 8) De Heilige Geest is beloofd zodat de Kerk zou kunnen vasthouden aan de apostolische overlevering, niet om allerlei nieuwlichterij ingang te doen vinden. Anders hadden we Luther ook nooit in de ban hoeven doen.. A recent stage of this dynamic was constituted by Vatican Council II where the Catholic episcopate came together to listen and to discern the path for the Church indicated by the Holy Spirit Het is per definitie niet waar dat een concilie de spreekbuis is van de Heilige Geest. To doubt the Council is to doubt the intentions of those very Fathers who exercised their collegial power in a solemn manner cum Petro et sub Petro in an ecumenical council,^[14] and, in the final analysis, to doubt the Holy Spirit himself who guides the Church. Hou op de Heilige Geest voor je karretje te spannen, Franciscus!

The objective of the modification of the permission granted by my Predecessors is highlighted by the Second Vatican Council itself. From the vota submitted by the Bishops there emerged a great insistence on the full, conscious and active participation of the whole People of God in the liturgy,^[15] along lines already indicated by Pius XII in the encyclical Mediator Dei on the renewal of the liturgy Zou Pius XII de Novus Ordo voor ogen gehad hebben toen hij Mediator Dei schreef? 😂 Laat me niet lachen. Zoals ik de Tridentijnse Mis beleefd heb, heb ik er altijd zeer actief aan kunnen deelnemen. Actiever dan de Novus Ordo..^[16] The constitution Sacrosanctum Concilium confirmed this appeal, by seeking “the renewal and advancement of the liturgy”,^[17] and by indicating the principles that should guide the reform Naar die principes heeft men zich echter niet gericht bij de liturgievernieuwing!.^[18] In particular, it established that these principles concerned the Roman Rite, and other legitimate rites where applicable, and asked that “the rites be revised carefully in the light of sound tradition, and that they be given new vigor to meet present-day circumstances and needs”.^[19] "New vigor" 😅 waar is die levenskracht van de nieuwe liturgie dan te bewonderen? De gemiddelde parochie is op sterven na dood. On the basis of these principles a reform of the liturgy was undertaken, with its highest expression in the Roman Missal, published in editio typica by St. Paul VI^[20] and revised by St. John Paul II.^[21] It must therefore be maintained that the Roman Rite, adapted many times over the course of the centuries according to the needs of the day, not only be preserved but renewed “in faithful observance of the Tradition”.^[22] Whoever wishes to celebrate with devotion according to earlier forms of the liturgy can find in the reformed Roman Missal according to Vatican Council II all [nadruk aangebracht] the elements of the Roman Rite, in particular the Roman Canon which constitutes one of its more distinctive elements. Oh? Ik mis toch heel wat elementen die kenmerkend zijn voor de Romeinse Ritus. Bovendien: de Canon Missae is in het missaal van Paulus VI verkracht. De woorden van de consecratie zijn veranderd. En in de praktijk wordt het hooguit met Witte Donderdag in de Nederlandse parochies een keer gebruikt. 

Uit studies blijkt dat veel gebeden uit het oude missaal rücksichtslos zijn verdwenen of compleet en onherkenbaar aangepast. De paus liegt dus als hij zegt dat alle elementen van de Romeinse Ritus in het nieuwe missaal terug te vinden zijn.

A final reason for my decision is this: ever more plain in the words and attitudes of many is the close connection between the choice of celebrations according to the liturgical books prior to Vatican Council II and the rejection of the Church and her institutions in the name of what is called the “true Church.” Bewijs? Had dit niet individueel opgelost kunnen worden? En wie maakt nu een onderscheid? Dat is toch Franciscus? Alleen de nieuwe ritus is volgens hem de ware Kerk. Wij zijn tweederangs gelovigen die hun Mis niet in de parochiekerk mogen vieren. One is dealing here with comportment that contradicts communion and nurtures the divisive tendency — “I belong to Paul; I belong instead to Apollo; I belong to Cephas; I belong to Christ” De paus zélf creëert tweedracht — against which the Apostle Paul so vigorously reacted.^[23] In defense of the unity of the Body of Christ, I am constrained to revoke the faculty granted by my Predecessors. The distorted use that has been made of this faculty is contrary Ik hoor graag van Benedictus XVI of dat zo is! to the intentions that led to granting the freedom to celebrate the Mass with the Missale Romanum of 1962. Because “liturgical celebrations are not private actions, but celebrations of the Church, which is the sacrament of unity”,^[24] En desondanks worden we nu in het privédomein teruggedrongen! they must be carried out in communion with the Church. Vatican Council II, while it reaffirmed the external bonds of incorporation in the Church — the profession of faith, the sacraments, of communion — affirmed with St. Augustine that to remain in the Church not only “with the body” but also “with the heart” is a condition for salvation.^[25]

Dear brothers in the Episcopate, Sacrosanctum Concilium explained that the Church, the “sacrament of unity,” is such because it is “the holy People gathered and governed under the authority of the Bishops”.^[26] Lumen gentium, while recalling that the Bishop of Rome is “the permanent and visible principle and foundation of the unity both of the bishops and of the multitude of the faithful,” states that you the Bishops are “the visible principle and foundation of the unity of your local Churches, in which and through which exists the one and only Catholic Church”.^[27]

Responding to your requests, I take the firm decision to abrogate all the norms, instructions, permissions and customs that precede the present Motu proprio, and declare that the liturgical books promulgated by the saintly Pontiffs Paul VI and John Paul II, in conformity with the decrees of Vatican Council II, constitute the unique expression of the lex orandi of the Roman Rite. I take comfort in this decision from the fact that, after the Council of Trent, St. Pius V also abrogated all the rites that could not claim a proven antiquity Maar het Tridentijns missaal is dus zo oud dat het daarom niet afgeschaft kan worden met een beroep op Pius V!, establishing for the whole Latin Church a single Missale Romanum. Naast dat Missale Romanum bestonden er ook missaals voor de verschillende orden en riten die ook al een eerbiedwaardige ouderdom hadden, denk aan de ritus van de Dominicanen of de Karmelieten, of de ritus van het bisdom Lyon. For four centuries this Missale Romanum, promulgated by St. Pius V was thus the principal expression of the lex orandi of the Roman Rite, and functioned to maintain the unity of the Church. Without denying the dignity and grandeur of this Rite, the Bishops gathered in ecumenical council asked that it be reformed; their intention was that “the faithful would not assist as strangers and silent spectators in the mystery of faith, but, with a full understanding of the rites and prayers, would participate in the sacred action consciously, piously, and actively”.^[28] St. Paul VI, recalling that the work of adaptation of the Roman Missal had already been initiated by Pius XII, declared that the revision of the Roman Missal, carried out in the light of ancient liturgical sources Welke oude bronnen liggen ten grondslag aan de nieuwe eucharistische gebeden? En het nieuwe lectionarium? En het gebruik van de volkstaal? En het veranderen van het Onze Vader?, had the goal of permitting the Church to raise up, in the variety of languages, “a single and identical prayer,” that expressed her unity.^[29] This unity I intend to re-establish throughout the Church of the Roman Rite. Die eenheid hebt ge zelf verbroken, Franciscus!

Vatican Council II, when it described the catholicity of the People of God, recalled that “within the ecclesial communion” there exist the particular Churches which enjoy their proper traditions Maar ons erfdeel, onze traditie, wordt ons ontzegd, without prejudice to the primacy of the Chair of Peter who presides over the universal communion of charity de caritas is ver te zoeken bij de paus, guarantees the legitimate diversity and together ensures that the particular not only does not injure the universal but above all serves it”.^[30] While, in the exercise of my ministry in service of unity, I take the decision to suspend the faculty granted by my Predecessors, I ask you to share with me this burden Nu doet hij alsof hij het zwaar heeft hiermee. 😂 Mijn respect voor de paus daalt met de minuut. as a form of participation in the solicitude for the whole Church proper to the Bishops. In the Motu proprio I have desired to affirm that it is up to the Bishop, as moderator, promoter, and guardian of the liturgical life of the Church of which he is the principle of unity, to regulate the liturgical celebrations. It is up to you to authorize in your Churches, as local Ordinaries, the use of the Missale Romanum of 1962, applying the norms of the present Motu proprio. It is up to you to proceed in such a way as to return to a unitary form of celebration, M.a.w. het kleine restje dat hij ons laat, gaat ons ook nog ontnomen worden. and to determine case by case the reality of the groups which celebrate with this Missale Romanum.

Indications about how to proceed in your dioceses are chiefly dictated by two principles: on the one hand, to provide for the good of those who are rooted in the previous form of celebration and need to return in due time to the Roman Rite promulgated by Saints Paul VI and John Paul II, De aap komt uit de mouw. Van "return" kan geen sprake zijn: degenen die hebben vastgehouden aan het oude missaal zijn nimmer afgeweken van wat er altijd al was. and, on the other hand, to discontinue the erection of new personal parishes tied more to the desire and wishes of individual priests Ik meen dat zoiets meer van de gelovigen dan van de priesters uitging! than to the real need of the “holy People of God.” Ach, je hebt alleen de bisschoppen ondervraagd, niet het "heilige Volk van God". Waarom tussen aanhalingstekens? Behoren we niet tot het Godsvolk? At the same time, I ask you to be vigilant in ensuring that every liturgy be celebrated with decorum and fidelity to the liturgical books promulgated after Vatican Council II, without the eccentricities that can easily degenerate into abuses Net zoals deze letter van de wet dood helaas blijft, hoop ik dat de rest van deze wet ook zo dood als een pier zal blijven. Seminarians and new priests should be formed in the faithful observance of the prescriptions of the Missal and liturgical books, in which is reflected the liturgical reform willed by Vatican Council II.

Upon you I invoke the Spirit of the risen Lord, that he may make you strong and firm in your service to the People of God entrusted to you by the Lord, so that your care and vigilance express communion even in the unity of one, single Rite, in which is preserved the great richness of the Roman liturgical tradition. I pray for you. You pray for me Dat zal ik zeker doen, en daarvoor zal ik de psalmen gebruiken die Paulus VI uit het brevier heeft laten schrappen!.

FRANCIS

__________________

^[1] Cfr. Second Vatican Ecumenical Council, Dogmatic Constitution on the Church “Lumen Gentium”, 21 november 1964, n. 23 AAS 57 (1965) 27.

^[2] Cfr. Congregation for Divine Worship, Letter to the Presidents of the Conferences of Bishops “Quattuor abhinc annos”, 3 october 1984: AAS 76 (1984) 1088-1089.

^[3] John Paul II, Apostolic Letter given Motu proprio “Ecclesia Dei”, 2 july 1988: AAS 80 (1998) 1495-1498.

^[4] Benedict XVI, Letter to the Bishops on the occasion of the publication of the Apostolic Letter “Motu proprio data” Summorum Pontificum on the use of the Roman Liturgy prior to the reform of 1970, 7 july 2007: AAS 99 (2007) 796.

^[5] Benedict XVI, Letter to the Bishops on the occasion of the publication of the Apostolic Letter “Motu proprio data” Summorum Pontificum on the use of the Roman Liturgy prior to the reform of 1970, 7 july 2007: AAS 99 (2007) 796.

^[6] Benedict XVI, Letter to the Bishops on the occasion of the publication of the Apostolic Letter “Motu proprio data” Summorum Pontificum on the use of the Roman Liturgy prior to the reform of 1970, 7 july 2007: AAS 99 (2007) 797.

^[7] Benedict XVI, Apostolic Letter given Motu proprio “Summorum Pontificum”, 7 july 2007: AAS 99 (2007) 779.

^[8] Benedict XVI, Apostolic Letter given Motu proprio “Summorum Pontificum”, 7 july 2007: AAS 99 (2007) 779.

^[9] Benedict XVI, Letter to the Bishops on the occasion of the publication of the Apostolic Letter “Motu proprio data” Summorum Pontificum on the use of the Roman Liturgy prior to the reform of 1970, 7 july 2007: AAS 99 (2007) 796.

^[10] Benedict XVI, Letter to the Bishops on the occasion of the publication of the Apostolic Letter “Motu proprio data” Summorum Pontificum on the use of the Roman Liturgy prior to the reform of 1970, 7 july 2007: AAS 99 (2007) 797.

^[11] Benedict XVI, Letter to the Bishops on the occasion of the publication of the Apostolic Letter “Motu proprio data” Summorum Pontificum on the use of the Roman Liturgy prior to the reform of 1970, 7 july 2007: AAS 99 (2007) 798.

^[12] Benedict XVI, Letter to the Bishops on the occasion of the publication of the Apostolic Letter “Motu proprio data” Summorum Pontificum on the use of the Roman Liturgy prior to the reform of 1970, 7 july 2007: AAS 99 (2007) 797-798.

^[13] Benedict XVI, Letter to the Bishops on the occasion of the publication of the Apostolic Letter “Motu proprio data” Summorum Pontificum on the use of the Roman Liturgy prior to the reform of 1970, 7 july 2007: AAS 99 (2007) 796.

^[14] Cfr. Second Vatican Ecumenical Council, Dogmatic Constitution on the Church “Lumen Gentium”, 21 november 1964, n. 23: AAS 57 (1965) 27.

^[15] Cfr. Acta et Documenta Concilio Oecumenico Vaticano II apparando, Series I, Volumen II, 1960.

^[16] Pius XII, Encyclical on the sacred liturgy “Mediator Dei”, 20 november 1947: AAS 39 (1949) 521-595.

^[17] Cfr. Second Vatican Ecumenical Council, Costitution on the sacred liturgy “Sacrosanctum Concilium”, 4 december 1963, nn. 1, 14: AAS 56 (1964) 97.104.

^[18] Cfr. Second Vatican Ecumenical Council, Costitution on the sacred liturgy “Sacrosanctum Concilium”, 4 december 1963, n. 3: AAS 56 (1964) 98.

^[19] Cfr. Second Vatican Ecumenical Council, Costitution on the sacred liturgy “Sacrosanctum Concilium”, 4 december 1963, n. 4: AAS 56 (1964) 98.

^[20] Missale Romanum ex decreto Sacrosancti Oecumenici Concilii Vaticani II instauratum auctoritate Pauli PP. VI promulgatum, editio typica, 1970.

^[21] Missale Romanum ex decreto Sacrosancti Oecumenici Concilii Vaticani II instauratum auctoritate Pauli PP. VI promulgatum Ioannis Pauli PP. II cura recognitum, editio typica altera, 1975; editio typica tertia, 2002; (reimpressio emendata 2008).

^[22] Cfr. Second Vatican Ecumenical Council, Costitution on the sacred liturgy “Sacrosanctum Concilium”, 4 december 1963, n. 3: AAS 56 (1964) 98.

^[23] 1 Cor 1,12-13.

^[24] Cfr. Second Vatican Ecumenical Council, Costitution on the sacred liturgy “Sacrosanctum Concilium”, 4 december 1963, n. 26: AAS 56 (1964) 107.

^[25] Cfr. Second Vatican Ecumenical Council, Dogmatic Constitution on the Church “Lumen Gentium”, 21 november 1964, n. 14: AAS 57 (1965) 19.

^[26] Cfr. Second Vatican Ecumenical Council, Costitution on the sacred liturgy “Sacrosanctum Concilium”, 4 december 1963, n. 6: AAS 56 (1964) 100.

^[27] Cfr. Second Vatican Ecumenical Council, Dogmatic Constitution on the Church “Lumen Gentium”, 21 november 1964, n. 23: AAS 57 (1965) 27.

^[28] Cfr. Second Vatican Ecumenical Council, Costitution on the sacred liturgy “Sacrosanctum Concilium”, 4 december 1963, n. 48: AAS 56 (1964) 113.

^[29] Paul VI, Apostolic Constitution “Missale Romanum” on new Roman Missal, 3 april 1969, AAS 61 (1969) 222.

^[30] Cfr. Second Vatican Ecumenical Council, Dogmatic Constitution on the Church “Lumen Gentium”, 21 november 1964, n. 13: AAS 57 (1965) 18.

Traditionis Custodes

Paus Franciscus was al niet erg geliefd bij mij, maar hé, geef die man een kans. Het toestaan dat vrouwen de rol van lector of acoliet vervullen, het veranderen van de voetwassing op Witte Donderdag (en vervolgens zelf de regels aan de laars lappen), het Pachamama-gebeuren... Steeds heb ik geprobeerd uit te gaan van goede bedoelingen. Toen hij verleden week in het ziekenhuis opgenomen was, heb ik gebeden voor zijn herstel. Maar wat hij gisteren (16 juli 2021) gedaan heeft, is de druppel die bij mij de emmer doet overlopen. Ik voel me persoonlijk aangevallen door de paus, zonder dat hij er een goede reden voor heeft. Ik zal hieronder in rood commentaar geven. Ik ben indachtig het woord van Psalm 109:

"Blijf, God van mijn loflied, niet zwijgen;

een muil van laagheid staat tegen mij opengesperd:

met een leugentong spreekt men mij aan;

er zijn woorden van haat om mij heen,

als een vijand geld ik - onverdiend.

Als dank voor mijn vriendschap vervolging;

en ik - mijn gebed was voor hen.

Kwaad voor goed betalen zij mij,

voor mijn genegenheid haat."

APOSTOLIC LETTER
ISSUED "MOTU PROPRIO"
BY THE SUPREME PONTIFF (Huurling is een beter woord dan herder, want zoals de paus zich nu gedraagt, heeft hij geen hart voor zijn schapen, Johannes 10, 1-18)

FRANCIS

“TRADITIONIS CUSTODES”

ON THE USE OF THE ROMAN LITURGY PRIOR TO THE REFORM OF 1970

Guardians of the tradition Als er iemand geen bewaarder van de traditie is, is het paus Franciscus wel. Huichelaar!, the bishops in communion with the Bishop of Rome constitute the visible principle and foundation of the unity of their particular Churches.^[1] Under the guidance of the Holy Spirit Maar of de paus hiermee gehandeld heeft naar die inspraak van de Heilige Geest, valt zeer ernstig te betwijfelen!, through the proclamation of the Gospel and by means of the celebration of the Eucharist, they govern the particular Churches entrusted to them.^[2]

In order to promote the concord Wat er aan eendracht was ontstaan door Summorum Pontificum wordt nu met een enkele pennestreek van Franciscus tenietgedaan! and unity of the Church, with paternal solicitude Aan diezelfde vaderlijke liefde ontbreekt het Franciscus. towards those who in any region adhere to liturgical forms antecedent to the reform willed by the Vatican Council II, my Venerable Predecessors, Saint John Paul II and Benedict XVI, granted and regulated the faculty to use the Roman Missal edited by John XXIII in 1962.^[3] In this way they intended “to facilitate the ecclesial communion of those Catholics who feel attached to some earlier liturgical forms” and not to others.^[4]

In line with the initiative of my Venerable Predecessor Benedict XVI to invite the bishops to assess the application of the Motu Proprio Summorum Pontificum three years after its publication, the Congregation for the Doctrine of the Faith carried out a detailed consultation of the bishops in 2020. The results have been carefully considered in the light of experience that has matured during these years. Aangezien de resultaten niet openbaar zijn gemaakt, moeten we blindelings erop vertrouwen dat Franciscus hier de werkelijkheid weergeeft... Dat kost mij veel moeite, dat lukt mij niet. Ik vertrouw hem na vandaag voor geen cent meer. 

At this time, having considered the wishes expressed by the episcopate and having heard the opinion of the Congregation for the Doctrine of the Faith, I now desire, with this Apostolic Letter, to press on ever more in the constant search for ecclesial communion Beste Franciscus, die eenheid is na wat je vandaag geflikt hebt ver te zoeken. We zijn in het verdomhoekje gezet als minderwaardige Katholieken. Therefore, I have considered it appropriate to establish the following:

Art. 1. The liturgical books promulgated by Saint Paul VI and Saint John Paul II, in conformity with the decrees of Vatican Council II, are the unique expression of the lex orandi of the Roman Rite. Hoe moet ik dit opvatten? Zijn de eerdere liturgische boeken geen uitdrukking meer van de lex orandi van de Romeinse Ritus? Behoren ze überhaupt niet meer tot de Romeinse Ritus? Maar dat kan niet. Wat eens goed en heilig was, kan niet van de een op de andere dag fout zijn. Al onze voorouders en de heiligen die voor ons geleefd hebben, hebben dan blijkbaar niet gebeden volgens die ene uitdrukking van de lex orandi van de Romeinse Ritus.

Het is nog altijd de vraag in hoeverre de boeken van Paulus VI en Johannes Paulus II beantwoorden aan wat er op het Tweede Vaticaans Concilie is gezegd. De Concilievaders kunnen onmogelijk een totaal nieuwe ritus voor ogen hebben gehad. De paus verkoopt hier lulkoek. Maar dat mag niet gezegd worden, want dan trek je de legitimiteit van de nieuwe riten in twijfel en volgens artikel 3§1 mag dat niet.

Art. 2. It belongs to the diocesan bishop, as moderator, promoter, and guardian of the whole liturgical life of the particular Church entrusted to him,^[5] to regulate the liturgical celebrations of his diocese.^[6] Therefore, it is his exclusive competence to authorize the use of the 1962 Roman Missal in his diocese, according to the guidelines of the Apostolic See. De macht die de paus de bisschop hier met de ene hand geeft, neemt hij met de andere hand terug. Hij wil de schuld graag bij anderen kunnen leggen als er geklaagd gaat worden.

Art. 3. The bishop of the diocese in which until now there exist one or more groups that celebrate according to the Missal antecedent to the reform of 1970: Het zij hier opgemerkrt dat het laatste missaal voor dat van 1970 dat van 1969 (Novus Ordo Missae) is. Of bedoelt hij het missaal van 1965, dat de uitgeklede versie is van de Tridentijnse Mis? De paus is hier dus niet duidelijk. Onduidelijke wetten binden niet.  

§ 1. is to determine that these groups do not deny the validity and the legitimacy of the liturgical reform, dictated by Vatican Council II and the Magisterium of the Supreme Pontiffs;

§ 2. is to designate one or more locations where the faithful adherents of these groups may gather for the eucharistic celebration (not however in the parochial churches and without the erection of new personal parishes); Betekent dit dat zulke locaties ook zullen worden ingesteld in de bisdommen waar tot nog toe geen Tridentijnse Missen gevierd werden? In de grote parochies die steeds meer in Nederland gevormd worden: is alleen de hoofdkerk de parochiekerk en zijn de andere kerken te zien als bijkerken waar dan wel de Tridentijnse Mis gevierd mag worden? Is er een legale fictie mogelijk waarbij de bisschop bepaalde kerken of misschien zelfs delen van kerkgebouwen (bijv. het hoogaltaar dat voor de Novus Ordo dikwijls toch niet gebruikt wordt tenzij als decorstuk en tabernakel) onttrekt aan de parochie en bestemt als rectoraatskerk waarbij de pastoor als rector wordt aangesteld?

§ 3. to establish at the designated locations the days on which eucharistic celebrations are permitted using the Roman Missal promulgated by Saint John XXIII in 1962.^[7] In these celebrations the readings are proclaimed in the vernacular language, using translations of the Sacred Scripture approved for liturgical use by the respective Episcopal Conferences; Dat bekent voor Nederland: de perikopenvertaling zoals die in veel handmissaals is afgedrukt. Maar nu ontstaat dus de anomalie dat je de Novus Ordo wél met lezingen en al in het Latijn kunt doen, maar de Traditionele Latijnse Mis niet. Kan worden volstaan met het vlug voorlezen van de Nederlandse tekst voor of na de Mis of voorafgaand aan de preek? Of moet men verplicht de Willibrordvertaling gebruiken, die soms niet met de Vulgaattekst overeenstemt?

Wanneer de dagen waarop het missaal van 1962 gebruikt mag worden, beperkt worden, mag dan op de andere dagen het missaal van 1933 gebruikt worden?

§ 4. to appoint a priest who, as delegate of the bishop, is entrusted with these celebrations and with the pastoral care of these groups of the faithful. This priest should be suited for this responsibility, skilled in the use of the Missale Romanum antecedent to the reform of 1970, possess a knowledge of the Latin language sufficient for a thorough comprehension of the rubrics and liturgical texts, and be animated by a lively pastoral charity and by a sense of ecclesial communion. This priest should have at heart not only the correct celebration of the liturgy, but also the pastoral and spiritual care of the faithful; Elke priester zou overeenkomstig het Tweede Vaticaans Concilie en de kerkelijke wetten vaardig moeten zijn in de Latijnse taal. Dit is dus een flauwekulargument. De paus en de bisschoppen zitten zélf fout als die kennis van de Latijnse taal bij hun priesters ontbreekt. Volgens mij bieden de meeste priesters deze vorm van misviering juist aan omdat zij hart hebben voor de pastorale en geestelijke zorg voor de gelovigen.

§ 5. to proceed suitably to verify that the parishes canonically erected for the benefit of these faithful are effective for their spiritual growth, and to determine whether or not to retain them; Met die redenering kan de gemiddelde Novus Ordo-parochie wel worden gesloten... In mijn plaatselijke parochiekerk mist elke geestelijke groei. Toch blijft die wel open.

§ 6. to take care not to authorize the establishment of new groups. Waarom? Dan sluit ik me toch aan bij een bestaande groep?

Art. 4. Priests ordained after the publication of the present Motu Proprio, who wish to celebrate using the Missale Romanum of 1962, should submit a formal request to the diocesan Bishop who shall consult the Apostolic See before granting this authorization. Vuil spelletje wordt hier gespeeld!

Art. 5. Priests who already celebrate according to the Missale Romanum of 1962 should request from the diocesan Bishop the authorization to continue to enjoy this faculty. Als ik bisschop was zou ik een circulaire zenden aan mijn priesters waarin ze allemaal toestemming krijgen.

Art. 6. Institutes of consecrated life and Societies of apostolic life, erected by the Pontifical Commission Ecclesia Dei, fall under the competence of the Congregation for Institutes of Consecrated Life and Societies for Apostolic Life. Reken er maar op dat de FSSP en het Instituut Christus Koning en zovele andere instituten nu de nek omgedraaid gaat worden. 

Art. 7. The Congregation for Divine Worship and the Discipline of the Sacraments and the Congregation for Institutes of Consecrated Life and Societies of Apostolic Life, for matters of their particular competence, exercise the authority of the Holy See with respect to the observance of these provisions.

Art. 8. Previous norms, instructions, permissions, and customs that do not conform to the provisions of the present Motu Proprio are abrogated. Toch apart dat zoiets van de ene op de andere dag niet meer toegestaan is. Lijkt me niet in overeenstemming met de bergrede (Mattheüs 5,1-7,29).

Everything that I have declared in this Apostolic Letter in the form of Motu Proprio, I order to be observed in all its parts, anything else to the contrary notwithstanding, even if worthy of particular mention, and I establish that it be promulgated by way of publication in “L’Osservatore Romano”, entering immediately in force and, subsequently, that it be published in the official Commentary of the Holy See, Acta Apostolicae Sedis. Zoiets kan niet onmiddellijk ingaan. Er moeten volgens St. Alphonsus Maria de Liguori minstens twee maanden verstrijken voordat een wet kan ingaan (Compendium Theologiae Moralis, Doornik, 1841, blz. 38ff). Verder geldt een wet niet als hij ingaat tegen een langdurige gewoonte of als de vervulling ervan slechts met zeer grote moeite mogelijk is. 

Given at Rome, at Saint John Lateran, on 16 July 2021, the liturgical Memorial of Our Lady of Mount Carmel, in the ninth year of Our Pontificate Fiat commoratio eius deserta et non sit qui inhabitet in ea (Ps. 68,26) et episcopatum eius accipiat alius (Ps. 108,8)*.

FRANCIS

________________________

^[1] Cfr Second Vatican Ecumenical Council, Dogmatic Constitution on the Church “Lumen Gentium”, 21 november 1964, n. 23 AAS 57 (1965) 27.

^[2] Cfr Second Vatican Ecumenical Council, Dogmatic Constitution on the Church “Lumen Gentium”, 21 november 1964, n. 27: AAS 57 (1965) 32; Second Vatican Ecumenical Council, Decree concerning the pastoral office of bishops in the Church “Christus Dominus”, 28 october 1965, n. 11: AAS 58 (1966) 677-678; Catechism of the Catholic Church, n. 833.

^[3] Cfr John Paul II, Apostolic Letter given Motu proprio “Ecclesia Dei”, 2 july 1988: AAS 80 (1988) 1495-1498; Benedict XVI, Apostolic Letter given Motu proprio “Summorum Pontificum”, 7 july 2007: AAS 99 (2007) 777-781; Apostolic Letter given Motu proprio “Ecclesiae unitatem”, 2 july 2009: AAS 101 (2009) 710-711.

^[4] John Paul II, Apostolic Letter given Motu proprio “Ecclesia Dei”, 2 july 1988, n. 5: AAS 80 (1988) 1498.

^[5] Cfr Second Vatican Ecumenical Council, Costitution [sic] on the sacred liturgy “Sacrosanctum Concilium”, 4 december 1963, n. 41: AAS 56 (1964) 111; Caeremoniale Episcoporum, n. 9; Congregation for Divine Worship and the Discipline of the Sacrament, Instruction on certain matters to be observed or to be avoided regarding the Most Holy Eucharist “Redemptionis Sacramentum”, 25 march 2004, nn. 19-25: AAS 96 (2004) 555-557.

^[6] Cfr CIC, can. 375, § 1; can. 392.

_[7] Cfr Congregation for the Doctrine of the Faith, Decree “Quo magis” approving seven Eucharistic Prefaces for the forma extraordinaria of the Roman Rite, 22 february 2020, and Decree “Cum sanctissima” on the liturgical celebration in honour of Saints in the forma extraordinaria of the Roman Rite, 22 february 2020: L’Osservatore Romano, 26 march 2020, p. 6. Eerst stroop smeren en dan slaan. Eerst de schijn wekken dat je ons van alles wilt geven en uiteindelijk ons met lege handen achterlaten.

* vertaling: Verlatenheid heerse in hun kamp, in hun tenten zij geen bewoner (Ps. 69,26) en dan zullen zijn dagen geteld zijn: en dan krijgt een ander zijn ambt (Ps. 109,8).

Levende vlam van liefde

De heilige Johannes van het Kruis (1542-1591) was samen met de heilige Theresia van Avila één van de hervormers van de Karmelietenorde. Hij schreef prachtige poëzie en schreef daar vervolgens ook uitleg bij (ongeveer een hoofdstuk per strofe). Eén van mijn favoriete gedichten is de "Levende vlam van liefde".

Llama de amor viva

¡Oh llama de amor viva,

que tiernamente hieres

de mi alma en el más profundo centro!

Pues ya no eres esquiva,

acaba ya, si quieres:

¡rompe la tela de este dulce encuentro!

O liefdevlam die leeft,

die mij mijn ziel zo mild

in 't diepste van mijn binnenste doorwondt!

Nu Gij zo vrij U geeft,

voltooi mij, zo Ge wilt,

breek 't web van deze zoete samenkomst.

¡Oh cauterio suave!

¡Oh regalada llaga!

¡Oh mano blanda! ¡Oh toque delicado,

que a vida eterna sabe,

y toda deuda paga!

Matando, muerte en vida la has trocado.

O zacht, zuiverend blaken!

O wond, innig gegeven!

O tere hand! O delicaat beroeren!

Naar eeuwig leven smaken,

dat alle schuld verevent!

Dat door te doden dood naar leven voerde!

¡Oh lámparas de fuego,

en cuyos resplandores

las profundas cavernas del sentido,

que estaba oscuro y ciego,

con extraños primores

calor y luz dan junto a su Querido!

O vurige lampen, door

uw glans geven de diepe

spelonken van gevoel en van de zinnen,

blind en donker tevoor,

warmte aan de geliefde,

en licht, in wonderbare schitteringen!

¡Cuán manso y amoroso

recuerdas en mi seno,

donde secretamente solo moras!

¡Y en tu aspirar sabroso,

de bien y gloria lleno,

cuán delicadamente me enamoras!

Dat Gij in mij ontwaakte,

zo liefdevol en vredig,

in mijn borst waar Ge woont, alleen, in stilte;

Gij die met zoete adem,

vol glorie en vol zegen,

mij tederlijk met liefde inspireerde!

Drievuldigheidszondag

Uit de heilige Bisschop Fulgentius

Van een ware Drie-eenheid zou er geen sprake zijn, wanneer de Vader, de Zoon en de Heilige Geest één en dezelfde personen waren. Want, wanneer de Vader, de Zoon en de Heilige Geest niet alleen één in wezen waren, maar ook één in persoon, dan zou er volstrekt geen reden bestaan om van een Drie-eenheid te spreken. Van de andere kant zou er wel een ware Drie-eenheid zijn, maar zou deze Drie-eenheid niet één God zijn, wanneer de Vader, de Zoon en de Heilige Geest niet alleen als persoon van elkaar onderscheiden waren, maar eveneens ieder een van elkaar onderscheiden natuur zouden bezitten. Maar omdat zowel het een als het ander waar is, niet alleen, dat in deze éne, ware, drie-ene God slechts één God is, maar ook, dat Hij tevens drie-een is, daarom is de ware God drievoudig in personen en één in wezen.

Augustinus en Paus Gregorius over het Pinksterfeest

Uit de heilige Bisschop Augustinus (klein brevier, vigilie van Pinksteren)

Als Hij zegt: "Ik zal de Vader bidden en Hij zal u een andere Parakleet schenken", geeft Hij te kennen, dat Hij ook zelf een Parakleet is. Parakleet betekent namelijk pleitbezorger. En van Christus is gezegd: "Wij hebben een Pleitbezorger bij de Vader: Jezus Christus, de Gerechte." Als Hij zegt, dat de wereld de Heilige Geest niet kan ontvangen, heeft dit dezelfde zin als dat andere woord: "Het streven van het vlees staat vijandig tegenover God; het onderwerpt zich niet aan Gods Wet, en zelfs kan het dit niet." Dat is hetzelfde alsof we zeiden: De ongerechtigheid kan geen gerechtigheid zijn. Als Hij hier van de wereld spreekt, bedoelt Hij hiermede hen, die de wereld liefhebben, "welke liefde niet is uit de Vader". En daarom is aan de liefde tot deze wereld, die wij met zorg moeten verminderen en uitroeien, tegenovergesteld "de liefde tot God, die is uitgestort in onze harten door de Heilige Geest, die ons geschonken is."

Uit de heilige Paus Gregorius (klein brevier, feest van Pinksteren)

"Als iemand Mij bemint dan zal hij mijn woord onderhouden." Liefde bewijst men dus alleen door daden. Daarom zegt Johannes in zijn brief: "Wie zegt, ik bemin God, en zijn geboden niet onderhoudt, is een leugenaar." Want in werkelijkheid beminnen wij God en onderhouden wij zijn geboden alleen, als wij onze lusten beteugelen. Want wie zich nog overgeeft aan ongeoorloofde begeerten, bemint God zeker niet, daar hij Hem met zijn wil weerspreekt.

"Ook mijn Vader zal hem beminnen, en Wij zullen tot hem komen, en ons verblijf bij hem nemen." Overdenkt, dierbare broeders, welk een waardigheid het is in de woning van zijn hart God als gast op te nemen. Als een rijk of zeer machtig vriend in ons huis zou komen, zouden wij voorzeker in allerijl heel het huis reinigen, opdat er toch maar niets zou zijn, wat de ogen van de vriend bij zijn binnentreden zou kwetsen. Laat zo ook hij, die het huis zijner ziel voor God bereidt, de onreinheid der slechte werken verwijderen.

Maar ziet, wat de Waarheid zegt: "Wij zullen komen, en ons verblijf bij hem nemen." Want in de harten van sommigen komt Hij wel, maar neemt er geen verblijf: want wel richten zij door berouw de blik naar God, maar ten tijde van de bekoring vergeten zij wat hen tot berouw had gestemd; en zo keren zij tot het bedrijven der zonde terug, alsof zij deze nooit betreurd hadden.